Waarom ik geen zeebioloog word
Vroeger wilde ik zeebioloog worden. Want dolfijnentrainer betaalt niet genoeg (niet mijn woorden). Dat hield ik vol tot we profielen moesten kiezen in de 3e klas. Het profiel 'Natuur en Gezondheid' was de logische keuze. Eén nadeel: Ik vond alle vakken in dat pakket niet leuk. Dat maakte pijnlijk duidelijk dat deze ambitie meer voortkwam uit de avontuurlijke boeken over zeebiologen die vrienden werden met dolfijnen. Het werk zelf paste niet zo goed bij me.
“Door de Spaanse zon, podcasts zoals deze en ruimte in de hersenen lieten me zien dat m'n ambitie nog wat aanpassingen nodig had.”
Nu zou je denken: Mooie les, kun je wat mee, denk de volgende keer iets beter na over je interesses en kwaliteiten. Maar wij mensen zijn hardleers en nu ik ben ik weer in - ongeveer - dezelfde val getrapt als 10 jaar geleden...
Door de Spaanse zon, podcasts zoals deze en ruimte in de hersenen lieten me zien dat m'n ambitie nog wat aanpassingen nodig had. Mijn ambitie was namelijk als volgt: "Een duurzaam communicatiebureau oprichten waarmee ik betrouwbare informatie over klimaatverandering op een verassende en laagdrempelige manier naar buiten communiceer." Daar kwam ik bij omdat het bijdragen aan een duurzamere toekomst één van de meest belangrijke dingen is die ik kan bedenken én ik vind het interessant om te onderzoeken hoe je mensen meekrijgt in deze transitie.
Toch begon ik mezelf er vragen over te stellen: Vind ik het concept duurzaamheid wel zo interessant? Spits ik mijn oren wanneer iemand praat over alle aspecten die komen kijken bij het verwarmen van een huis of het opwekken van energie? Niet echt. Wél als diegene een concreet verhaal heeft waar ik wat mee kan. Maar mijn idee was dat ik degene ben die dit concrete verhaal maakt voor anderen. Kort gezegd: Vind ik een duurzamere toekomst belangrijk? JA. Vind ik het uitzoeken en vertalen van concrete stappen richting een duurzamere toekomst interessant? Niet genoeg.
Toch zit een duurzaam communicatiebureau wel meer op de route dan zeebioloog dus dichterbij kom ik gelukkig wel. We gaan door met de zoektocht. Ik ga nu het pad van de polarisatie(vermindering) bewandelen om te kijken of ik daar mijn steentje in kan bijdragen. Aangezien ik menselijke interactie enorm interessant vind en ik denk dat we door betere communicatie (lees: meer naar elkaar luisteren, open staan voor nieuwe ideeën etc.) weer meer eenheid kunnen creeëren, wat erg belangrijk is voor een goede samenwerking. Mocht je daar ideeën over hebben, ik hoor ze heel graag!
